ای دل بشارت میدهم خوش روزگاری میرسد

مولایم هرگاه نام زیبای تو را از ته دل صدا می زنم قلبم آرام میگیرد
هرگاه یاد غربت تو می افتم سنگینی گناهانم بیشتر عذابم میدهد.
هر گاه علت ندیدنت را جویا می شوم به حجاب های معنوی خودساخته ام بر می خورم و به عقب رانده می شوم.اما...اما تو چه مهربانی که من سراپا سیاهی را میبینی و مورد لطف قرار میدهی..
ای دل بشارت میدهم خوش روزگاری میرسد
یا درد و غم طی میشود یا شهریاری میرسد
ای منتظر غمگین مشو قدری تحمل بیشتر
گردی به پا شد در افق گویی سواری میرسد